Sezon działkowy najwyższy czas zacząć...!

Co prawda jest trochę zimno (13 stopni!?), ale tak czy owak warto się przygotować, bo już ponoć od przyszłego tygodnia ma być cieplej. Już się nie mogę doczekać jak moi staruszkowie będą znikali na całe weekendy... Wiosno, szybciej!

Ale nie o tym chciałam.

W związku z sezonem działkowym przypomniały mi się słynne japońskie "ogródki", a sprawdziwszy archiwum przekonałam się, że żadnej nawet najmniejszej wzmianki na ten temat nie ma na moim blogu. W związku z tym poważnym zaniedbaniem postanowiłam to nadrobić teraz.

nihon teien
(czyli "ogród japoński")

Jest to ogród  w tradycyjnym japońskim stylu, który możemy spotykać przy domach prywatnych, w parkach, przy świątyniach buddyjskich i shintō  oraz w pobliżu zabytków (np. zamków).

Ogród japoński ma naśladować przyrodę, nie starając się jej podbić ani zniszczyć. Należy go tak pielęgnować, aby jak najstaranniej ukryć działania człowieka. Ideałem dla japońskich ogrodników jest odpoczynek wśród dzikiej przyrody. Jeden z tekstów dotyczących urządzania ogrodów japońskich (XI w.) mówi:

"ucz się od natury, lecz jej nie kopiuj."

Istnieje kilka rodzajów ogrodów japońskich, ale wszystkie cechują się:

    * harmonią
    * prostotą
    * asymetrią
    * elegancją

Dwa podstawowe style ogrodów to:

   1. TSUKIYAMA z małymi pagórkami, kamieniami symbolizującymi góry, stawami naśladującymi morza i jeziora. Nazwa "tsukiyama" w przybliżonym tłumaczeniu oznacza "wzgórze wykorzystane dla celów kulturalnych". Autorami takich ogrodów byli najpierw amatorzy, potem (w epoce Muromachi) ich rolę przejęli mnisi buddyjscy.
   2. HARANIWA  – styl suchego ogrodu ze żwirem przedstawiającym wodę, głazami wyobrażającymi wyspy i grabionym piaskiem imitującym uderzające w nie fale. Niezbędnym elementem w klasycznym ogrodzie japońskim to woda – wnosi do ogrodu życie, ruch. Czasem bywa zastąpiona nieregularną plamą jasnego żwiru. Konieczny jest także kamień – symbolizuje niezmienność i trwałość przyrody. Głazy użyte do dekoracji ogrodu powinny mieć naturalną formę, taki sam kolor i fakturę. W roślinności dominuje kolor zielony. Kwiaty zastosowane są tylko jako pojedynczy akcent. Najczęściej używane rośliny to: azalie japońskie, klony palmowe, magnolie i wiśnie oraz peonie. W japońskim ogrodzie znajdziemy także kamienne latarnie i ścieżki ułożone z pojedynczych płaskich kamieni. Nazwa "haraniwai" oznacza "płaski ogród"; na jego powstanie miały wpływ idee zen. Projektowany był na płaskim terenie. Z początku dość duży, potem stopniowo jego rozmiary były zmniejszane. Główną jego cechą jest dominacja cywilizacji nad naturą – niemal brak roślinności i wody, ich miejsce zastępuje żwir i piasek.

Powyższe zdjęcie przedstawia ogród wokół Ginkaku (Srebrny Pawilon) w Kioto, przykład ogrodu tsukiyama.

To z kolei jest Złoty Pawilon, także tsukiyama.

To kolorowe zdjęcie przedstawia Tenryûji powstały w 1340 roku w Kioto.

Powyższe zdjątko to ostatni przedstawiciel tsukiyamy, jest to Saihôji powstały w 1341 roku także w Kioto.

Następnie chciałabym pokazać dwóch przedstawicieli ogrodów typu haraniwa:

Podoba się wam ogród w Ryôanji (koło świątyni zen)? Ma wymiary 23 x 9 m i został założony ok. 1499 roku w Kioto.

Jak dla mnie zbyt minimalistyczny ;)

A to jest ogród Daisen'in przy klasztorze Daitokuji w Kioto.


CO CIEKAWE...

...Ogrody japońskie istnieją także w Polsce! Jest ich dokładnie 4:

    * Ogród Japoński we Wrocławiu,
    * prywatny (dostępny do zwiedzania) ogród japoński w Jarkowie koło Kudowy Zdroju,
    * ogród japoński jest też częścią Łódzkiego Ogrodu Botanicznego,
    * ogród japoński IBUKI w Janowicach koło Bielsko-Białej.

Kurczę, żadnego przy Warszawie...

A piosenka na dziś to "Cherry Blossom Girl" Air jako, że Japończycy właśnie obchodzą Hanami.